Zenona Kusztal
kl. Vb
Szkoła Powszechna nr 10 w Kielcach
Moje wspomnienia zbrodni niemieckich
Pamiętam. Byłam jeszcze małą dziewczynką, kiedy serce zaczęło mi bić mocno ze strachu, a łzy płynęły z oczu. Zobaczyłam naszych Polaków wyprowadzanych z więzienia w kajdankach, o twarzach bladych, wynędzniałych, szli dumni na śmierć. Otoczeni byli żandarmami niemieckimi z bronią w pogotowiu. Na niewinnych skazańców czekały szubienice na ul. Młynarskiej.
Spędzony tłum stał martwy, z nienawiścią w sercu. Czekał wykonania wyroku.
Kiedy ciała stały się martwe i zimne, wrzucili je na fury i wywieźli w pole. Zagrzebano ich we wspólnym grobie. Uciekłam do domu z płaczem, z żalem i do śmierci tej chwili nie zapomnę.