Szer. Jan Fabian, ur. 1911 r., [zam.] Dąbrówka, pow. Sambor, woj. Lwów, żonaty; kompania warsztatowa.
Zostałem aresztowany przez NKWD 19 kwietnia 1940 r. Zarzucano mi, że rozbiłem organizację komsomolską w swej wsi Dąbrówka.
Posadzono mnie do więzienia w Samborze. Siedziałem tam i wytoczono mi śledztwo. Przy badaniu okazało się dwóch naocznych świadków, którzy potwierdzali zarzucane mi sprawy. 19 maja 1940 r. przeczytano mi wyrok (przez Osoboje Sowieszczanije) i byłem skierowany do więzienia w Charkowie. Stąd wywieziony byłem do łagrów Umań, kijowska obłast. Tam pracowałem do 1 lipca 1941 r. Z powodu wojny gnali nas etapem [?] do Mar[i]upola, stalinskaja obłast. W drodze etapu wybito mi dwa zęby za napicie się wody. Dużo z nas, Polaków, [było] rozstrzelanych po drodze. Nazwisk sobie jeszcze nie przypominam z powodu swych przeżyć.
11 września 1941 r. zwolniono [nas z] winy. Z [nieczytelne] podróży do Nowosybirska i tam zabrano mi dokumenty i przymusowo wzięli do pracy. Pracowałem do 4 lipca 1942 r. Stąd uciekłem, przyłączając się do naszego eszelonu, który jechał z Kołymy i 7 sierpnia 1942 r. wstąpiłem do polskiej armii w Szachi-Ziabz [Szachrisabz].