Strz. Jan Etel, 50 lat, rolnik, żonaty.
We wrześniu 1939 r. zostałem zabrany do niewoli koło Baranowicz, Kamień [nieczytelne], skąd odwieziono mnie do obozu Pawliszczew Bor, skąd w październiku odesłano mnie do Krzywego Rogu, gdzie pracowałem w tartaku.
Było nas dużo, przeważnie jeńców Polaków. Praca była przymusowa i wyznaczono normę za wynagrodzeniem pięciu rubli dziennie. Warunki mieszkaniowe [były] dość dobre, wyżywienie słabe, ubranie dawali stare, watowane. Pomoc lekarza była.
W maju 1940 r. wywieźli mnie na Północ Komi [?], a następnie za Kotłas, gdzie pracowałem przy budowie drogi żelaznej, gdzie również była ciężka praca i warunki mieszkaniowe i żywnościowe złe. W czasie pobytu w wymienionych obozach chorowałem. Agitacja komunistyczna prowadzona nie była, lecz mówiono, że Polski więcej już nie będzie. Stosunek władz obozowych był wrogi.
Łączność z krajem i rodziną miałem.
Daty nie pamiętam, lecz w porze jesiennej 1941 r. zostałem zwolniony z obozu i 19 września 1941 r. wstąpiłem do armii polskiej w Tatiszczewie.