Wanda Hauzerówna
kl. VIa
Pionki, 30 listopada 1946 r.
O czym mówią zbiorowe mogiły
Zbiorowe mogiły mówią nam o braciach naszych, których złączył jednaki los, los [wiecznych] mąk i śmierci. Z podniesionymi głowami, radośnie i ofiarnie oddali swe młode życie za Polskę, wierząc, że ofiara ich nie pójdzie na marne.
W zbiorowych mogiłach leżą Polacy, którzy w czasie okupacji niemieckiej chwytali za broń, umierali z ran, głodu [i] zimna. Nie ugięli się. Ginęli w wilgotnych więzieniach, na szubienicach, pod kulami egzekucyjnych plutonów. Zbiorowe mogiły mówią nam o braciach i siostrach w obozach koncentracyjnych, którzy mieli do wyboru współpracę z Niemcami lub śmierć. Mimo to bohatersko i bez wahania oznajmili: śmierć. Zbiorowe mogiły mówią nam o braciach, którzy na morzu, lądzie, [w] powietrzu życie swe za Polskę i dla Polski oddali.
Wszystkie te męki, cierpienia świadczą o nieugiętej woli i miłowaniu Ojczyzny oraz wierze, że siew tej krwi wyda [plon] obfity.