Kpr. Michał Bernacki, ur. w 1898 r., kolonista wojskowy, rolnik, żonaty; 112 [?] Kompania Budowlana Saperów Etapowych [?].
Miejsce zesłania Komi [A]SSR. Lasy, baraki zapluskwione, brudne, brak pomocy lekarskiej, stan zdrowotny i higieniczny fatalny.
Praca przy wyrębie lasu, bardzo ciężka. Norma, której nikt nie był w stanie wykonać, sześć metrów sześciennych . Na każdym kroku nękany przez NKWD. Pracując z żoną i synem, zarabialiśmy razem 500 g chleba i litr zupy na dzień. Przez dwa miesiące nie otrzymywałem nic do wyżywienia, tak że wyprzedałem wszystko z siebie i rodziny, pozostaliśmy prawie nago i boso. Za niewykonanie normy zasądzono mnie na sześć miesięcy więzienia w Wielsku.
Po aresztowaniu bito mnie i dręczono, zarzucając, że jestem organizatorem, itp. Znęcali się nade mną w sposób, którego nikt opisać nie jest w stanie.
Na tym moim zesłaniu było 700 ludzi – dzieci, kobiety i starcy. Ponad 50 osób umarło z głodu. Po zwolnieniu na skutek amnestii wyjechałem do Uzbekistanu, gdzie zmarła żona i syn 17 lat.
Do Wojska Polskiego wstąpiłem w Kermine 17 lutego 1942 r., do 7 Dywizji Piechoty.
Miejsce postoju, 5 marca 1943 r.