Kan. Józef Sawicki, rocznik 1911, zawód mój robotnik, żonaty, dwoje dzieci, 7 Pułk Pancerny.
W chwili upadku Polski zostałem pod Lublinem przez bolszewików wzięty do niewoli i osadzony w obozie jeńców w miasteczku Olesko. Tam znajdowałem się do 12 października 1939 r. i w tymże dniu udało mi się zbiec do miejscowości, w której pozostawiłem żonę z dziećmi. Po czterech dniach jako zbieg zostałem przez NKWD aresztowany i osadzony w więzieniu w Łomży. Byłem tam rok, po czym zostałem wywieziony w głąb Rosji, na przymusowe roboty koło Archangielska.
Cierpiąc tortury, głód i chłód, bez opieki lekarskiej i łączności z krajem, przebywałem tam do chwili zwolnienia, która nastąpiła 3 września 1941 r.
Gdy uzyskałem wolność, przyjechałem do Taszkentu, gdzie przebywałem, pracując w piekarni za marną zapłatę aż do 2 stycznia 1942 r. Do Wojska Polskiego wstąpiłem 30 stycznia 1942 r. w Guzarach [G’uzorze].
24 lutego 1943 r.