1. Dane osobiste:
Kpr. Mikołaj Ryszard Sadowski, 29 lat, piekarz cukiernik, kawaler.
2. Data i okoliczności zaaresztowania:
13 kwietnia 1940 r., za odmowę zrzeczenia się obywatelstwa polskiego, jak [też] za to, że brat mój pracował w wywiadzie granicznym w Ostrogu nad Horyniem. Z tych przyczyn zostałem wywieziony wraz z rodziną.
3. Miejsce wysiedlenia:
Kołchoz „Czerwona Niwa”, sielsowiet woskriesienowski, rejon mamludzki [mamlucki], północny Kazachstan.
4. Opis miejsca przesiedlenia:
Teren malaryczny, lepianki z gliny niepalonej, kryte darniną, wymiary siedem na pięć metrów, w których zamieszkiwało przeciętnie dziesięć osób. Warunki higieniczne w stanie opłakanym.
5. Skład jeńców, więźniów, zesłańców:
Większość Polaków – [stanowili] 60 proc., Ukraińcy – 30 proc., Żydzi – 10 proc., przesiedleńcy. [Poziom] przeciętny, wzajemne stosunki między Polakami a Ukraińcami wrogie, z miejscową ludnością dość możliwe.
6. Życie w miejscu przesiedlenia:
Pracy stałej nie było, tylko prace doraźne jak kopanie dołów, wyrąb lasu, kopanie darniny. Warunki pracy ciężkie, wynagrodzenie [zależne od] wykonanej roboty (60 kopiejek za metr sześcienny). W dni robocze otrzymywałem wyżywienie trzy, nieraz dwa razy [dziennie] (kartofle, mleko lub zupę). Ubranie własne. Życie koleżeńskie dobre. Brak książek i gazet uniemożliwiał kontakt z aktualnymi zdarzeniami.
7. Stosunek władz NKWD do Polaków:
Nie przechodziłem specjalnych badań ani tortur. Władze sowieckie przy każdej sposobności starały się wyrobić nienawiść do właścicieli większych posiadłości (burżuazja), wyrażając się obelżywie o państwie polskim.
8. Pomoc lekarska, szpitale, śmiertelność:
W miejscu wysiedlenia pomoc lekarska była w stanie organizacji, bez jakichkolwiek środków zapobiegawczych.
9. Czy i jaka była łączność z krajem i rodziną?
Korespondencja z Polską nieograniczona, pisałem kilkakrotnie do sióstr pozostałych w kraju, skąd otrzymywałem korespondencję.
10. Kiedy został zwolniony i w jaki sposób dostał się do armii?
Na zawiadomienie władz sowieckich NKWD zgłosiłem się 8 lutego 1942 r. na komisję w mamludzkim [mamluckim] rejonie, gdzie był obecny również przedstawiciel placówki polskiej, i po badaniu lekarskim zostałem skierowany do 10 Dywizji Piechoty w Łuhowoji [Ługowoje] w Uzbekistanie.