Kielce, 26 czerwca 1989 r.
Pan Zdzisław Masłowski
Redaktor Naczelny tygodnika „Zorza”
w Warszawie
Zwracam się [z prośbą] do Pana Redaktora o łaskawe zamieszczenie na liście imiennej oficerów polskich internowanych w obozie w Ostaszkowie nazwiska mojego śp. Ojca, mjr. aud. służby stałej Wojska Polskiego, w poniższym układzie: „major audytor służby stałej (14 grudnia 1896 r.) Juliusz Zbigniew Bross, Departament Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych – Warszawa, magister praw”.
W uzupełnieniu podaję, że mój śp. Ojciec aresztowany został przez NKWD 22 października 1939 r. w Stanisławowie i początkowo osadzony w więzieniu w tymże mieście.
Pierwszą wiadomość nadesłano w formie depeszy z 20 stycznia 1940 r. z Ostaszkowa na adres mojej śp. Babki, Modesty Grotkowskiej, zam. przy ul. Matejki 51a w Stanisławowie.
Nadeszły następnie dwie kartki pocztowe od mojego śp. Ojca z 27 grudnia 1939 r. i 9 stycznia 1940 r. oraz tajemniczy list nadany 14 kwietnia 1940 r. przez nieznanego człowieka, w którym ojciec mój wspomina o ewentualnym zamyśle przekazania jeńców polskich władzom niemieckim – z uwagi na miejsce pełnienia służby – i ostrzega kilkakrotnie, aby o liście tym nigdy nie wspominać, a tylko pisać do Ostaszkowa polecone kartki pocztowe, zaczynając je od słów: „Jesteśmy zdrowi”. To ostatnie wiadomości nadesłane z Ostaszkowa.
Usiłowałem nabyć za zaliczeniem pocztowym pamiątkowy medal z wizerunkiem Matki Boskiej Kozielskiej, aby zamieścić go przy metalowej tablicy poświęconej mojemu śp. Ojcu i zainstalowanej na płycie grobu mojej śp. Matki. Starania te z niewiadomych przyczyn pozostały bez odpowiedzi tak ze strony redakcji „Teleexpresu” w Warszawie, jak oddziału szczecińskiego Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego, którego adres otrzymałem z Mennicy Państwowej w Warszawie.
Jeśli okaże się to potrzebne, dostarczę kserokopię depeszy, dwu kartek pocztowych oraz wspomnianego listu. Na tym kończę, łącząc ukłony, i raz jeszcze uprzejmie proszę o łaskawe uwzględnienie mojej prośby.
Janusz Bross
[…] Kielce