Edmund Pietraszko, rolnik
Uciekłem z niewoli z Niemiec 15 maja 1940 r. i 4 lipca przekroczyłem granicę przez Bug. Zaaresztowali mnie i zamknęli w więzieniu w Brześciu. Siedziałem dziewięć miesięcy w więzieniu i kiedy badali [mnie] dwa razy na noc, to przystawiali brauning do piersi i mówili mi, że zastrzelą. Później wywieźli [mnie] do łagrów na Północ i tam pracowałem 16 godzin bez przerwy, nie znałem ni święta, ni nic. Gdybym jeszcze dalej popracował, to bym zginął z głodu. Byłem zasądzony na trzy lata i gdyby [mnie] nie zwolnili, tobym zginął.
Wypuścili mnie z łagrów 22 października 1941 r. i pierwszy raz jechałem do wojska 18 listopada 1941 r., do Samarkandy. Ale jeszcze nie było organizacji, więc musiałem wracać do pracy i wstąpiłem do wojska 15 kwietnia. Stawiłem [się] na komisję w Aktiubińsku, w sowieckiej komisji i 1 maja w Guzarach [G’uzorze] na komisji.