1. Dane osobiste:
Zeznaje bombardier Józef Lis (jak wyżej).
2. Nazwa obozu:
Uchta, 3. kolumna w Komi ASRR (Uchta, 24. łagierpunkt od Kotłasu).
3. Skład jeńców:
Szeregowi, policja, Straż Graniczna, oficerowie (tylko zamaskowani).
4. Liczba jeńców:
Ok. tysiąca na jednym uczastku.
5. Czas istnienia obozu:
Od 20 czerwca 1940 r. W sierpniu 1941 r. uwolnieni. Jeden z jeńców pozostał w Uchcie (były więzień polski, przestępca). Jeniec Zieliński z Gniezna został w Uchcie aresztowany pod pozorem sprzyjania Niemcom (co było nieprawdą), wywieziony do więzienia i dotychczas koledzy nie mają o nim żadnej wiadomości. Przy zwalnianiu NKWD zapowiedziało jeńcom, że go już nie zobaczą.
6. Opis obozu:
Namioty bardzo duże, jeńcy spali na pryczach, po 200–300. W zimie było bardzo zimno w namiotach, opalanie nie wystarczało. We wrześniu 1940 r. przeniesiono jeńców na inny oddział do lasu, gdzie jeńcy z początku spali pod gołym niebem, dopóki nie urządzili sobie namiotów.
7. Życie w obozie:
Podział jeńców na brygady. Praca przy budowie linii kolejowej, bardzo ciężka. Robienie tuneli w skale, urządzanie w innych miejscach nasypów, na które jeńcy wozili ziemię taczkami z odległości 300–400 metrów. Opornych wyciągano na pracę z namiotów za nogi. Jeńcy spali w namiotach i nędznych barakach również i w zimie. Bywało często, że włosy przymarzały w nocy do ścian, do tego stopnia, że rano trudno było [je] oderwać. W razie odmowy pracy głodzono i trzymano w karcerach. Życia kulturalnego nie było. Listów nie pozwolono wysyłać ani nie oddawano jeńcom.
Do pracy zmuszano nawet przy 50 stopniach mrozu. Przy pracy w lesie – bez względu na temperaturę (nawet 70 stopni). Ludzie byli źle ubrani, na pół nadzy.
8. Stosunek władz NKWD do jeńców:
Rewizje częste. Akcja propagandowa ograniczona do namawiania do pracy i podnoszenia wydajności pracy.
9. Zmarli w obozie:
Zmarło ok. 25 jeńców, wszyscy z wycieńczenia.