Życiorys
Mój syn Czesław Stefański, ur. 13 czerwca 1914 r. w Radomiu, w 1928 r. ukończył szkołę powszechną im. T. Kościuszki w Radomiu, następnie [była] trzyletnia nauka w Miejskiej Szkole Rzemiosł w Radomiu, którą ukończył w 1931 r.
Jako praktykant pracował w warsztacie Kindta do 1932 r. Od tegoż roku do 1934 r., pracował w Radomskiej Fabryce Chemicznej – [fabryce] Chmielarza.
Powołany jako poborowy do Wojska Polskiego w 1934 r. służył w Centrum Wyszkolenia [Piechoty] w Rembertowie do 1936 r. Powrócił w stopniu kaprala.
Po przyjściu z wojska pracował w radomskiej Fabryce Broni jako ślusarz do 1939 r., tj. do wybuchu wojny z Niemcami, i w tymże roku został powołany do walki z najeźdźcą. Jako uczestnik walk w obronie ojczyzny został ranny pod Warszawą. Leczony już za okupanta w szpitalu wojskowym w Otwocku. Do domu ze szpitala powrócił w listopadzie 1939 r., gdzie zmuszony był poddać się prywatnemu leczeniu do maja 1940 r.
W czerwcu tegoż roku został przymusowo powołany do pracy w Fabryce Broni w Radomiu, w której pracował do chwili aresztowania, tj. do 24 września 1942 r.
W radomskim więzieniu przebywał trzy tygodnie. Za pracę konspiracyjną został skazany na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonali Niemcy pamiętnego dnia 14 października 1942 r. przed Fabryką Broni w Radomiu.
Radom, 25 września 1945 r.