Dnia 3 października 1947 r. w Krakowie. członek Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, sędzia grodzki dr Stanisław Żmuda, działając na zasadzie dekretu z dnia 10 listopada 1945 r. (DzU RP Nr 51 poz. 293), przesłuchał w trybie art. 254, 107, 115 kpk, w charakterze świadka niżej wymienionego byłego więźnia obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, który zeznał co następuje:
| Imię i nazwisko | Tadeusz Klein |
| Data i miejsce urodzenia | 26 listopada 1910 r. w Borysławiu |
| Imiona rodziców | Marian i Barbara z d. Dąbkiewicz |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Stan cywilny | żonaty, ojciec czworga dzieci |
| Zawód | kupiec |
| Narodowość i przynależność państwowa | polska |
| Miejsce zamieszkania | Kraków, ul. Grodzka 33 |
| Zeznaje bez przeszkód |
Jako polski więzień polityczny nr 103 026 przebywałem w oświęcimskim obozie koncentracyjnym od stycznia 1943 r. do jesieni 1944 r. Początkowo, przez krótki czas, byłem zatrudniony w różnych komandach pracy, a najdłużej pracowałem w komandzie Fahrbereitschaft i Praga-Halle aż do końca mego pobytu w obozie. W związku z mą pracą w Fahrbereitschaft, a zwłaszcza w Praga-Halle poznałem SS-Unterscharführera Eduarda Lorenza, jako szofera, zatrudnionego w SS-Fahrbereitschaft. Widziałem niemal codziennie Lorenza zatrudnionego w charakterze szofera przy rozwożeniu żywności z głównego składu do obozów oświęcimskich i podobozów, jak również wożącego tzw. kanadę z rampy kolejowej w Brzezince do głównego magazynu na Bauhofie i do magazynów okresowych na Praga-Halle. W związku z tym ostatnim jego zajęciem musiał on być dobrze poinformowany i wtajemniczony w akcję odbierania masowych transportów na rampie, jak również z losem tych transportów, tzn. że ludzie ci szli do gazu. Jeśli chodzi o wszelkiego rodzaju ruchomości, jak wózki dziecinne, walizy, to odwoził je Lorenz z rampy kolejowej, zaś ubrania, obuwie i bieliznę z sauny.
Wiadomo mi również, że Lorenz przewoził transporty więźniów autem, lecz bliższych wiadomości nie mam w tym kierunku, gdyż przewożenie więźniów autami osłonięte było tajemnicą.
Wiadomo mi również, że Lorenz brał udział jako szofer w nocnych, okrytych wielką tajemnicą transportach więźniów, a wiem to stąd, że rano po przyjściu do pracy widziałem po takiej nocy na autach ciężarowych różne pozostałości po więźniach, jak części garderoby, fotografie itp. Nadto od niektórych szoferów – SS-manów dowiadywałem się, że były to ciężkie noce. Zwykle po takich nocach opróżniały się rewiry i blok 11.
Wiadomo mi wreszcie, że Lorenz woził autem więźniów z rewiru i z Außenkommando do Brzezinki.
Z Lorenzem rozmawiałem bardzo często, a w toku tych rozmów stwierdziłem, że jest to stuprocentowy SS-man i zwolennik reżimu hitlerowskiego i musiał być dobrze zasłużony wobec władz obozowych, gdyż był pupilkiem szefa SS-Fahrbereitschaftu, SS-Hauptsturmführera, Vigana [?].
Bezpośrednio nie jest mi znana działalność Lorenza w stosunku do więźniów.
Na tym protokół zakończono i po odczytaniu podpisano.