1. [Dane osobiste:]
Ochotniczka Jadwiga Owsianik, urodzona 15 października 1922 r. w woj. wileńskim.
2. [Data i okoliczności aresztowania:]
Wywieziona 10 lutego 1940 do ZSRR, wraz z rodziną, która składała się z czterech osób.
3. [Nazwa obozu, więzienia, miejsca przymusowych robót:]
Mieszkaliśmy na posiołku w barakach, obłasti swierdłowskiej, [rejon] Rewda, miasteczko Dziechciarka [Diegtiarsk?].
6. [Życie w obozie, więzieniu:]
Pracowałam w kopalni miedzi wraz z siostrą, wynagrodzenie bardzo małe, żywność kupowałyśmy za zapracowane pieniądze i za sprzedane rzeczy.
7. [Stosunek władz NKWD do Polaków:]
Za spóźnienie się do pracy, czy też niepójście, karali grzywną lub wywozili do ciężkich robót.
8. [Pomoc lekarska, szpitale, śmiertelność:]
Opieki lekarskiej prawie że nie było, ponieważ nie uznawali żadnej choroby, pracować trzeba było aż do utraty sił.
9. [Czy i jaka była łączność z krajem i rodzinami?]
Z rodziną mieliśmy łączność, pomagali nam, jak tylko mogli.
10. [Kiedy została zwolniona i w jaki sposób dostała się do armii?]
Zwolniona zostałam w sierpniu 1941 roku. W październiku wyjechaliśmy z Uralu do Uzbekistanu. Słyszeliśmy wiele o tworzeniu się armii polskiej w Buzułuku, ja z siostrą pragnęłyśmy wstąpić. Ojcu wiek i zdrowie nie pozwoliły na to. Wstąpiłyśmy do wojska w Guzorze, ponieważ w Buzułuku nie przyjmowali. Po wstąpieniu do Pomocniczej Służby Kobiet zachorowałyśmy na tyfus, siostra zmarła, a w tym czasie w kołchozie ojca zabili Uzbecy. Po śmierci ojca mamusia przyjechała do Kytabu [Kitobu], gdzie była opieka społeczna, bo w kołchozach było ciężko samej.
Pierwszym rzutem wyjechała z Rosji, obecnie jest w Afryce.