Kapral Julian Pławski, urodzony w 1892 r. w osadzie Długi Las powiatu słonimskiego, województwo nowogródzkie.
Do aresztowania mieszkałem na osadzie wojskowej Jawor powiatu słonimskiego, województwa nowogródzkiego. 15 października 1939 roku władze sowieckie mnie aresztowali i osadzili w więzieniu w Słonimie, gdzie mnie na każdym śledztwie bito i mordowano.
4 czerwca 1940 roku przewieziono mnie ze Słonima do więzienia w Kożwie [?]. Po kilku dniach odczytano mnie wyrok, że ja oskarżony [skazany] na pięć lat więzienia za to, że ja byłem osadnikiem wojskowym i brałem udział w wojnie w 1919 i 1920 roku i pracowałem w Polsce organizacyjnie jako patriota polski. Oskarżyli mnie jako więźnia politycznego.
Po wyroku w sierpniu 1940 roku z więzienia z Kożwy wywieziono mnie do łagrów na północ do Komi ASRR pod Kożwą, gdzie mnie pędzono codziennie do pracy w najsilniejsze mrozy i ulewy, dosłownie o głodzie, nago i boso, aż do zwolnienia.
25 września 1941 roku zostałem zwolniony z łagrów i wywieziono mnie Średniej Azji za Morze Aralskie, gdzie byłem cały miesiąc. Przymuszano do pracy, a odżywienie dawali bardzo marne, człowiek odczuwał głód. Później przewieziono mnie do Średniej Azji do miasta Kaganu, gdzie mnie wysłano na kołchoz i kazano pracować, kopać rowy, a zapłaty dostawałem 400 gramów zboża na dobę [i więcej] nic, ni chleba, ni tłuszczu. Człowiek musiał pracować o głodzie i w poniewierce.
1 lutego 1942 roku zostałem przyjęty do Wojska Polskiego w mieście Guzorze.
10 marca 1943 r.