Ochotniczka Wanda Bednarska, ur. 16 czerwca 1912 r. w Suchedniowie, woj. sandomierskie, Siostra pogotowia PCK.
Wywieziona z Radziwiłłowa k. Brodów, województwo wołyńskie, 10 lutego 1940 r. Żona osadnika wojskowego. Wywieziona z rodziną do archangielskiej obłasti, lalski [leński?] rejon, krystoforowski lesopunkt, posiołek Szuszagowo.
Początkowo pracowałam przy obróbce drzewa, następnie przy konserwacji toru kolejowego lesopunktu. Po amnestii ogłoszonej 28 sierpnia 1941 roku udaję się w podróż, pragnąc dostać się do formującej się armii polskiej. 23 września przybywam do Buzułuku i zostaję przyjęta do PSWK od 15 października 1941 i pracuję w charakterze siostry w ośrodku. 15 stycznia 1942 roku rozkazem zostaję przydzielona jako opieka sanitarna do transportu z ludnością cywilną udającego się na południe ZSRR. 23 stycznia przyjeżdżam do Guzor. Pracuję wśród szerzącej się zastraszająco epidemii tyfusu plamistego, w warunkach bardzo ciężkich; brak pomieszczeń dla chorych, brak lekarzy, głód, niemożliwe warunki sanitarne, brak personelu sanitarnego. 18 lutego zachorowuję na tyfus plamisty. Po przebytej chorobie zostaję przydzielona do Szpitala Garnizonowego O. bryg. A. oddz. II. Praca nadal w warunkach ogromnie ciężkich. 15 sierpnia wyjeżdżam wraz ze szpitalem do Iranu i pracuję w Szpitalu Ewakuacyjnym nr 1 w Pahlevi. Z Iranu podróż do Iraku, praca w Szpitalu Wojennym nr 3 do chwili obecnej.
M.p., 8 marca 1943 r.