Ochotniczka Stanisława Nowak, ur. 28 marca 1924 r., woj. tarnopolskie, pow. brodzki, wieś Goleszów, narodowość polska, wyznanie rzymskokatolickie. W Polsce byłam przy rodzicach.
10 lutego [1940 r. ?] wywieziono mnie razem z rodziną do obłasti archangielskiej, rejon Kotłas, posiołek Niżnia-Stryga [?]. Posiołek składał się z 12 baraków znajdujących się na wyrębie w lesie. Polaków tam było 12 tys. Pracowałam bardzo ciężko w lesie na zrąbce, a wyżywienie było bardzo podłe i mało. Chleba dawali na roboczego 400 do 800 g. Co do ubrania, to nic nie dostawałam, mimo tego, że pracowałam, a jeszcze do tego zmuszano nas sprzedawać, bo nie było jak wyżyć.
Co do naszej Ojczyzny, otrzymywaliśmy wiadomości od siostry i brata do czasu wojny. Natomiast [po amnestii] nastąpił wyjazd na południe do Taszkentu. Z posiołka wyjechałam 13 listopada [1941 r.]. Po przyjeździe na południe wstąpiłam do wojska w G’uzor 28 lutego 1942 r. Z G’uzor pierwszym transportem 28 marca [1942 r.]. 4 kwietnia [1942 r.] przyjechałam do Bandar-e Pahlavi.