Ochotniczka Maria Nita, ur. 4 lipca 1919 r. w Nowo-Radomsku; kompania sanitarna Pomocniczej Służby Kobiet, Polski Szpital Wojenny nr 3.
Do 1939 r. byłam przy rodzicach w Dywinie, pow. kobryński. W 1939 r. wyjechałam do Warszawy, tam wstąpiłam do pracy w Zakładach Amunicyjnych „Pocisk”. Po wojnie polsko-niemieckiej przyjechałam do rodziców na Polesie i stamtąd wraz z rodziną wywieziono nas do archangielskiej obłasti [dopisek: 27 lutego 1940 r.], gdzie pracowałam przy ciężkiej pracy w lasach archangielskich. Warunki były bardzo ciężkie, cztery osoby z mojej rodziny zmarły.
W 1942 r. pomimo amnestii nie zezwolono nam na wyjazd i mnie pod przybranym nazwiskiem Suproniuk udało się przyjechać do G’uzor, gdzie wstąpiłam do wojska. Zaraz po przyjeździe zachorowałam na tyfus plamisty. Po całkowitym wyzdrowieniu zaczęłam pracować w szpitalu w G’uzor jako sanitariuszka, gdzie po dziś dzień pracuję, pełniąc powierzoną mi funkcję.
Miejsce postoju, 8 marca 1943 r.