Maria Nitówna, ur. 4 lipca 1919 r.
10 lutego 1940 r. zostałam wywieziona wraz z rodziną z Dywina, pow. kobryński, do archangielskiej obłasti, posiołek Wodopad. Wywiezieni zostaliśmy jako rodzina gajowego Lasów Państwowych. Pracowałam przy ciężkiej pracy fizycznej w lasach archangielskich.
O amnestii dowiedziałam się 2 września [1941 r.]. Mimo zwolnienia rodziny polskie zostały wstrzymane, byłam zmuszona ratować się ucieczką. Ukrywając się pod nazwiskiem Suproniuk, udało mi się przyjechać do G’uzor, gdzie wstąpiłam do wojska 27 marca 1942 r. Po wstąpieniu do wojska zachorowałam na tyfus plamisty. Po całkowitym wyzdrowieniu zaczęłam pracować w szpitalu w G’uzor w charakterze sanitariuszki. Stąd wraz ze szpitalem przyjechałam do Bandar-e Pahlavi, a stąd przybyłyśmy do Kiził-Ribat, gdzie pracuję, nadal pełniąc powierzoną mi funkcję.