Dnia 18 marca 1949 r. Sąd Grodzki w Żarkach w osobie sędziego T. Humy, z udziałem protokolanta W. Mikołajczyka, na wniosek Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, stosownie do art. 4 dekretu z dnia 10 listopada 1945 r. (DzU RP nr 51, poz. 293) oraz na zasadzie art. 254 kpk, przesłuchał w charakterze świadka w trybie art. 107, 109, 113, 115 tegoż kodeksu osobę niżej wymienioną, która po uprzedzeniu o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie, o znaczeniu przysięgi i po zaprzysiężeniu w formie przewidzianej w art. 111 kpk zeznała, co następuje:
| Imię i nazwisko | Kazimiera Oziębała |
| Data i miejsce urodzenia | 8 marca 1906 r., Żarki |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Narodowość i przynależność państwowa | polska |
| Zawód | robotnica rolna |
| Miejsce zamieszkania | Żarki, ul. Kościuszki 40, pow. Zawiercie |
| Karalność | niekarana |
4 września 1939 r. nie byłam w Żarkach i nic o zachowaniu się wojsk niemieckich tego dnia w Żarkach nie wiem. Męża mojego Czesława Oziębałę Niemcy zastrzelili tego dnia wraz z innymi pięcioma czy sześcioma mężczyznami, których nazwisk nie pamiętam, ale było to w Staromieściu obok Lelowa, gdzie się wówczas znajdowaliśmy. Rozstrzelany został z tego powodu, że poza domem, w którym się chwilowo zatrzymaliśmy, znaleźli Niemcy jakieś materiały wybuchowe i mundury polskie i podejrzewali męża oraz tych pięciu czy sześciu mężczyzn, że oni ukryli to przed Niemcami.
Odczytano.