Jadwiga Pikiel [?]
kl. VIA
Publiczna Szkoła Powszechna w Wąchocku
pow. Iłża
Wspomnienia zbrodni niemieckiej
Przez pięć lat niewoli niemieckiej Polska przechodziła straszne tortury. Zaraz pierwszego dnia, gdy [okupanci] wkroczyli, spalili wsie i miasta. Wyłapywali mężczyzn do obozów. Łapali [?] też i wywozili kobiety do obozów i na roboty do Niemiec. Polacy w obozach cierpieli okropnie z powodu głodu, [nadmiernej] pracy i znęcania się nad nimi przez bicie, kłucie i wyzywanie. Niemcy męczyli Polaków i w inny sposób. Stawiali szubienice, spędzali przymusowo [ludzi], którzy musieli patrzeć, jak wieszano Polaków. Aż serce bolało, [gdy się] patrzyło na ten okrutny widok. Niemcy wysiedlali ludzi ze wsi i miast, które później niszczyli. Robili łapanki. Mężczyzn wywozili w zimnych i zamkniętych wagonach na roboty. W lasach robili obławy na partyzantów, którzy walczyli z Niemcami, kryjąc się w lasach, [aby] przynieść ojczyźnie wolność. Do dziś dnia mogiły ich są w lasach i [na] polach. Rodziny ich nie wiedzą, gdzie [leżą] zabici. W 1944 r. Niemcy rozpoczęli z partyzantami wojnę w Warszawie. [Ponieważ] Polacy mieli słabą siłę, Niemcy zwyciężyli, a naszą stolicę Warszawę zburzyli. Jej mieszkańców wywozili do Niemiec, a resztę wysiedlali. Wszystkie starodawne zabytki zniszczyli. To samo robili w Krakowie i w innych miastach. Tak jeszcze męczyli naród polski przez kilka miesięcy. Aż w 1945 r. Niemcy wycofali się z Polski, a Rosjanie ich bombardowali. W styczniu Niemcy uciekli na swoje tereny, a Polska pozostała znów wolna.