1. Dane osobiste:
Ochotniczka Czesława Ziemlińska, , ur. w 1900 r. [?], nauczycielka.
2. Data i okoliczności aresztowania:
Jako żona aresztowanego wysiedlona 20 czerwca 1941 r. ze wsi Bystromowce, pow. brasławski, woj. wileńskie.
3. Nazwa obozu, więzienia lub miejsca przymusowych prac:
Do Barnaułu, Ałtajski Kraj.
4. Opis obozu, więzienia:
Przywieziona zostałam 5 lipca 1941 r. do Barnaułu. Umieszczono nas trzy kilometry za miastem, w drewnianych barakach. Warunki higieny bardzo marne, gdyż ciasnota i brak wody (po wodę trzeba było chodzić trzy kilometry, dopiero po dwóch miesiącach zrobili rurociąg na miejscu) wpływały na fatalny stan higieniczny.
5. Skład więźniów, jeńców, zesłańców:
Narodowość w 85 proc. polska, przeważnie ludzie z wiosek woj. wileńskiego i białoruskiego. 15 proc. to Żydzi, częściowo również Białorusini.
6. Życie w obozie, więzieniu:
Praca przeważnie w fabrykach, przy budowie dróg, murowaniu domów. Zarobek od 60 kopiejek do 150 rubli dziennie. Po uzyskaniu amnestii warunki pracy poprawiły się, podwyższyli zarobek, zresztą młodzież zwalniała się i szła na własną rękę do pobliskich kołchozów. Ja osobiście nie pracowałam nigdzie. Miałam zaświadczenie lekarskie o przebytej ciężkiej chorobie (zapalenie stawów) i zwolnili mnie od przymusowych robót. W grudniu 1941 r. została otwarta Polska Delegatura w Barnaule, w której pracowałam jako biuralistka.
7. Stosunek władz NKWD do Polaków:
Żadnych badań NKWD nie przechodziłam.
8. Pomoc lekarska, szpitale, śmiertelność:
Pomoc lekarska z ich strony była minimalna, tylko dzięki naszym lekarzom, których było kilku, mieliśmy zapewnioną pomoc. Do szpitali przyjmowali niechętnie, jedynie w ciężkich wypadkach. Śmiertelność była dosyć duża, przeważnie dzieci (choroby: odra, zapalenie płuc).
9. Czy i jaka była łączność z krajem i rodzinami?:
Z rodziną nie miałam kontaktu, gdyż cała znajduje się w Nowym Sączu, woj. krakowskie. O mężu, który został aresztowany w marcu 1941 r. i osadzony w więzieniu w Berezweczu, pow. dziśnieński, woj. wileńskie, nie miałam w Rosji i nie mam do dnia dzisiejszego żadnej wiadomości.
10. Kiedy została zwolniona i w jaki sposób dostała się do armii?:
Z Barnaułu wyjechałam 20 sierpnia 1942 r. Po przyjeździe do Jangijul powierzono mi kierownictwo sierocińca, z którym to sierocińcem wyjechałam do Persji do Meszhedu.
W październiku 1942 r. wyjechałam do Teheranu, żeby wstąpić w szeregi Pomocniczej Służby Kobiet. 26 października zostałam przyjęta jako ochotniczka [do] Pomocniczej Służby Kobiet.
Miejsce postoju, 10 marca 1943 r.